ทิพเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนอมาตยกุล รุ่นที่ 6 หลังจากเรียนจบม.ปลาย และดูคะแนนโอเน็ตด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ก็ตัดสินใจเข้าเรียนเอกปรัชญา มธ. และก็เหมือนหลายๆ คน อะไรหลายอย่างก็เกิดขึ้นใน 5 ปีนั้น

ใช่ ทิพเป็นคนธรรมดา แต่เป็นคนที่เราน่าจะลองคุยด้วย

ทำไมเรียนปรัชญา

เพื่อนในห้องเลือกให้ บอกว่า “มึงชอบพูดไรคมๆ น่าจะเรียนปรัชญา” ยังหาตัวเองไม่เจอเลย หลงรักเงินมาก แต่เราไม่เก่ง

แล้วอย่างนี้ ทรมานตั้งแต่ปี 1 เลยหรือเปล่า

ปี 1 ร้องไห้ หลังจากรู้ผล เราก็มีโอกาสไปนั่งกินข้าวกับอาจารย์ที่สอนพิเศษ ในโต๊ะนั้นมี อาจารย์ 2 คน และเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันอีก 3-4 คน พออาจารย์ถามเราว่า ติดอะไร เราบอกว่า ปรัชญา แต่หน้าเริ่มบี้

อาจารย์ถามเราว่า “ไม่ชอบหรอ” เราเลยน้ำตาแตก ร้องไห้สะอื้นเลยนะ ว่าไม่รู้จะเรียนไปทำไม อาจารย์เลยปลอบว่า ดีออก ปรัชญา จบมาเป็นอาจารย์ก็ได้ เนี่ย ประเทศไทยยังขาดบุคลากรครูอีกมาก

ปี 1 เป็นปีที่เหมือนโดนรุมข่มขืนจิตใจด้วยความคิดตัวเองและคำถามจากคนรอบข้าง เวลาอาจารย์สั่งงานมา กลับบ้านมาร้องไห้ในห้องน้ำแทบทุกอาทิตย์ แบบว่า เหี้ย text เหี้ยไรเนี่ย เท็กซ์แรกที่อ่านคือ Meno ของ plato

คิดว่าตัวเองจะย้ายคณะ หาวิธีสารพัด แต่เพราะมัวแต่หาวิธีนั่นแหละ เลยผ่านมาได้ปีนึง แล้วก็ผ่านมาพร้อมๆกับชีวิตอกหัก

แล้วครูโอ๋ (ครูที่โรงเรียนเก่า) มาสนับสนุนให้ไปสอนพิเศษ ตะบี้ตะบันสอนจนแทบไม่มีเวลาตดบนรถเมล์ ก็แบบ เอาวะ จบอะไรก็ได้

หลังจากนั้นไม่นานก็ทำพายบลูเบอรี่ขาย เสียงจากคนรอบตัวก็เริ่มโหมกระหน่ำเป็นเสียงเดียวกันว่า เราไม่เหมาะจะไปเป็นพนักงานนั่งโต๊ะ ควรจะทำธุรกิจ แต่เราได้แต่ถามตัวเองว่า ทำอะไรดี ต้องการอะไรวะ

จนกระทั่ง ไปโบสถ์ เราหลุดไปอยู่อีกโลก โลกที่ ทุกคนเหมือนอยู่ในสวนเอเดนจริงๆ

อ่านคัมภีร์ไบเบิลกับคำถามเกี่ยวกับโลกมากมาย ทำให้เข้าใจว่า เออ มันก็เท่านี้อ่ะ คือไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะปรับความคิดได้อย่างรวดเร็ว ว่า เออ ก็มันเป็นอย่างนี้

สรุปแล้วชอบไปโบสถ์

ชอบในคำสอนที่มันมีแกนเดียวกับพุทธ ผีเสื้อกระพือปีกแค่ทีเดียว สะเทือนไปทั้งจักรวาล เป็นความคิดหลัก ทั้งคริสต์และพุทธ นาทีนั้น เราปล่อยวางทุกอย่างเลย

ช่วยอธิบายความหมายตามความเข้าใจหน่อย ทำไมถึงปล่อยวาง

วันนี้เกิดจากเมื่อวานแล้วเมื่อวานๆ เมื่อนับล้านๆปี เกิดสิ่งใดขึ้นเราก็ไม่รู้ แต่มันทำให้มีวันนี้ และวันถัดๆไป คล้ายๆ ว่าเราจะเชื่อชะตาลิขิต แต่มันก็ไม่เชิง เราก็ยังเชื่อว่าปัจจุบันมันทำให้เกิดพรุ่งนี้

ความคิดแบบนี้มันเกิดขึ้นมาได้ เพราะเราเรียนปรัชญามาด้วยรึเปล่าหมายถึง มัน shape ความคิดเราเตรียมพร้อมไว้แล้วไหม

เราเพิ่งมารู้สึกตัว ตอนที่แก๊ป (เพื่อนในเอก) ถามเราว่า เอาความคิดแบบนี้มาจากไหน นี่ชอบปรัชญาแล้วหรอ

คือเราเหมือนแอนตี้ปรัชญา โคตรเกลียดมาตั้งแต่รู้ว่าติดเอกนี้ แล้วก็บอกทุกคนว่าอย่าเข้า ให้ซิ่ว ฮ่าๆๆๆๆ

ไม่เลย ทุกวันนี้ เรารู้สึกเลยว่า ที่มีทุกวันนี้เพราะบทเรียน ที่ได้ไปนั่งอ่าน พูดถึงเฉพาะความคิดนะ คือบางอย่างที่เราเข้าใจได้ คิดได้ มันมีส่วนมาจากปรัชญา เอาชีวิตประจำวัน หรือเรื่องก่อสร้างบ้านทำอยู่นี่ก็ได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราเจออ่างล้างจานเสีย ท่อตัน…