เขาพบเธอยืนตากฝนอยู่หน้าพารากอน

เข้าไปใกล้ เธอห่อไหล่สะอื้นสั่นเทา ร่มสีเขียวขี้ม้าของเขากางกั้น เธอหันมามองตั้งคำถาม แต่ก็ยอมเดินตามชายแปลกหน้าคนนี้มาโดยดี

“ไปกินไอติมไหม” เขาถามหลังจากเธอเปลี่ยนเสื้อเปียกแฉะ เป็นเสื้อที่เขานำมาเผื่อเล่นบาสฯ หลังเลิกงาน

“หืม! แค่นี้ก็หนาวจะตายแล้ว”

“ก็นั่นนะสิ” เขาย้อน

เธอรู้สึกคุ้นรอยยิ้มนั้นอย่างประหลาด อาจเป็นความผูกพันในฐานะมนุษย์ที่ช่วยเหลือกันในวันที่บอบช้ำก็ได้

มาซาลาทีสองถ้วยวางเคียงกัน เธอยกขึ้นประคองจิบ มองผู้คนในสยามสแควร์ เผื่อจะเจอคนรักที่เพิ่งเลิกรากันไป

เขาจิบชา บทสนทนาของคนแปลกหน้าสองคนเริ่มขึ้น เช่นเดียวกับผู้คนทั่วโลก มันเหมือนธัมป์ไดรฟ์ที่เริ่มรื้อฟื้นข้อมูลเก่าของตัวเองขึ้นมา ทบทวน ก่อนถ่ายโอนให้กับหน่วยความทรงจำอีกหน่วยหนึ่ง

เธอคลิกที่ ลาสต์ โมดิไฟด์ แก้ไขครั้งล่าสุด แล้วเริ่มสะอื้น น้ำตารื้นอีกระลอก

“ไปกินไอติมไหม จะได้อารมณ์ดี” เขาถามย้ำ ยิ้มแต่นัยน์ตาขื่น

เธอหยุดไล่สายตาในไฟล์ภาพของโฟลเดอร์นั้น ยิ่งมองยิ่งตอกย้ำสภาวะอ่อนแอ แต่ในชีวิตเธอไม่ได้มีแค่มุมนั้น

สักวันความทรงจำก็จะเต็มธัมป์ไดรฟ์ อะไรเก่าๆ จะถูกลบไป ถ้าเธอไม่เปิดมันมาดูหรือแก้ไขบ่อยๆ

“ลองทบทวนเรื่องอะไรที่ไกลจากวันนี้บ้างสิ” เขาบอก หน่วยความจำของเขาเองต่อต้านไวรัสอารมณ์แง่ลบ ลงโปรแกรม AVIRA เอาไว้ เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยโดนคุกคามจนเครื่องแทบพัง จึงไม่ค่อยอยากรับฟังอะไรที่ทำให้ต้องกด allow โปรแกรมบ่อยๆ

เธอพยักหน้า เริ่มไล่ดูโฟลเดอร์เก่าๆ ที่เซฟๆ ทิ้งไว้กันลืม บางอย่างไม่ได้มาเป็นโฟลเดอร์ด้วยซ้ำ แต่เป็นไฟล์ภาพกระจัดกระจาย ภาพบางภาพไม่น่าจะจำ แต่กลับจำได้ เช่นภาพเธอกำลังมองเหรียญพลาสติกสามเหรียญบนฝ่ามือแล้วคำนวณว่าจะซื้อไก่และน้ำอัดลมในโรงเรียนอนุบาลได้กี่ชิ้น ภาพเธอท่องหนังสือเรียนภาษาไทยของ ฟ. ฮีแลร์ สมัยเรียนอยู่ต่างจังหวัด ภาพเธอวิ่งหนีชายแก่เจ้าของว่านหางจระเข้ที่เธอไปผ่าเล่นจนเมือกไหลเลอะ

ส่วนรายละเอียดรอบๆ นั้น โดนโปรแกรมคลีนเนอร์กำจัดไปแล้ว บางรูปที่ยังอยู่ก็ไม่แน่ใจว่าโดนตัดต่อมากี่ครั้ง

เธอสะดุดตาที่โฟลเดอร์หนึ่ง ตั้งชื่อว่า “รักแรก”

เธอยิ้มมุมปาก ขำตัวเองที่ตั้งชื่อนั้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ในวัยที่อาจไม่แน่ใจว่าความรู้สึกรักควรเป็นอย่างไร

แต่แทนที่จะมีรูปนับพันบรรจุอยู่ในกล่องความทรงจำ กลับมีเพียงรูปเดียวที่หลุดรอดโปรแกรมคลีนเนอร์มาได้

รูปของชายคนหนึ่งที่ยืนตากฝนบนสนามเทนนิส ในมุมมองที่เธออยู่บนระเบียงชั้นสาม

เขาเงยหน้ามามองเธอ

เป็นเธอเอง ที่วันนั้นไม่ได้ลงไปกางร่มให้เขา