บทเพลงคันทรีเนิบๆ เบียร์อาซาฮีวุ้นล้นปุดๆ ออกจากปากขวดจนเราต้องบอกพนักงานว่าไปหยิบแก้วมาเพิ่มอีกแก้วก็ได้ แม้จะมาแค่คนเดียว ลาวาวุ้นขาวเหลืองกระตุกพรวดๆ ทิ้งเวลาให้เนิ่นนานกว่าปกติ ไหลนองซึมลงบนผ้าปูโต๊ะสีเลือดหมู แสงเหลืองนวลทำให้เหตุการณ์ดูไม่ร้ายแรงแต่ตลก เราหยิบถั่ว เกลือ และต้นหอมซอยมากัดกินทีละนิด เวลาไหลพรวดพราดผ่านไปในเวลาค่ำของวันจันทร์ เราไม่รู้เป้าประสงค์ที่แท้จริงของการทำเช่นนี้เลย

เสียงเพลงแฮปปีเบิร์ดเดย์ดังขึ้นจากกลุ่มพนักงานสวมชุดยูนิฟอร์มสีส้มด้านหลัง และดังต่อจากนั้นอีกประมาณ 5 รอบ เมื่อมีแขกใหม่ๆ เข้ามาสมทบ

เมื่อสัปดาห์ก่อนเราเพิ่งทราบข่าวรุ่นพี่นักเขียนคนหนึ่งเสียชีวิตไป

ไม่แน่ใจว่า เธอมองเห็นอะไรก่อนหมดลมหายใจสุดท้าย เราหวังว่ามันจะสวยงาม เป็นความมหัศจรรย์ของโลกที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ท้องทะเล อย่างที่พี่คนนั้นหลงใหลมาตลอดนับตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย

เราทั้งสองต่างเป็นแฟนนิตยสารวิทยาศาสตร์ชื่อว่า Update และต่างก็ได้ซื้อฉบับอำลาแผงกันไปเมื่อไม่นานมานี้

เธอเป็นคนรักสาหร่ายมากเท่าๆ กับที่เป็นคนรักการอ่าน มักเขียนเรื่องสั้นให้ตัวละครเป็น/หรือกลายเป็นสัตว์ แม้จะมีความเห็นตำหนิจากคนอื่นๆในทำนองว่าเป็นแนวคิดที่เริ่มเชยในวงวรรณรกรรม

เธอบอกว่าวิชาชีววิทยาหรือสัตววิทยาเป็นวิชาโปรด การท่องอนุกรมวิธานเป็นกิจกรรมที่ทำโดยไม่ฝืนใจ

เพียงเพื่อจะรู้จักสัตว์ และรู้จักโลกให้มากขึ้น

รุ่นพี่คนนั้นให้โปสการ์ดรูปไดอะตอมและสาหร่ายมา ชี้และอธิบายคร่าวๆ ว่าเป็นจำพวกที่อาศัยอยู่ในน้ำจืดหรือน้ำเค็ม ชวนสังเกตรูปร่างเล็กจ้อยแต่เป็นสี่เหลี่ยมเชื่อมต่อกันอย่างเป็นระบบเพื่อให้ชีวิตใต้น้ำดำรงอยู่ได้

เธอเสียชีวิตขณะทำงานที่เธอรัก ล่องลอยอยู่ในทะเล สิ่งที่เราหวังได้คงมีเพียงหวังว่าภาพที่เธอได้เห็นเป็นภาพสุดท้ายในวัย 29 ปี คือท้องทะเลที่งดงาม

เธอบอกไว้ตั้งแต่เดือนที่แล้วว่าอยากมาฟังเสวนาของช่างภาพแนวสตรีทชาวญี่ปุ่น อุเมะ คาโยะ ในงานเทศกาลหนังสือกรุงเทพฯ

เราบอกว่ามาเลยๆ แต่คงไม่ได้อยู่ด้วย เพราะต้องทำงาน

เมื่อวานอูเมะขึ้นพูด ผู้ฟังหัวเราะเกรียวกราว เราไม่เห็นพี่ แต่เราก็จินตนาการหน้าพี่หัวเราะฮาอยู่ที่นั่น ร่วมกับคนอีก 300 คน

เธอก็เป็นเช่นนั้น มีอารมณ์ขัน เมื่อโดนเด็กอย่างเราแซวกลับก็จะขยี้หัว หรือไม่ก็เตะก้นแรงๆ จนเกือบเซ

เวลา 5 เดือนนี้ ไม่มากพอหรอก ที่จะให้เรารู้จักพี่ณัฐในทุกๆ ด้าน หลายเรื่องยังเป็นปริศนา หรือไม่ก็รอเวลาที่พี่ณัฐจะเล่าให้ฟังอยู่

เรานึกถึงพัดลมสีเขียวมะกอกที่อยู่ในเรื่องสั้นของพี่ณัฐ มันหมุนวน วน วน ในมโนภาพ เมื่อกลับไปนึกถึงเนื้อเรื่อง ก่อนที่ตัวละครจะกลายร่างเป็นหอยทากในตอนจบ (ซึ่งเราเข้าใจผิดคิดว่าเป็นมด)

มีคนพยายามวิเคราะห์ว่า ทำไมจึงต้องเป็นสีเขียว อาจเป็นทฤษฎีสีกับอารมณ์ หรือ allusion ถึงเรื่องอื่นๆ

เธอหัวเราะตาหยี แก้มยุ้ย รับกับผมหยิก ตอบง่ายๆ ว่า “โถ ไม่ต้องคิดมาก แม่พี่แกชอบสีเขียวน่ะ” เป็นอันปัดตกทุกทฤษฎีวรรณกรรมวิจารณ์

อันที่จริง ในร้านอาหารนี้ เรากำลังนั่งไตร่ตรองเรื่องอื่นๆ อยู่ จนกระทั่งเรื่องพี่ณัฐไหลเข้ามา อาจเป็นเพราะเบียร์ เพลงฉลองวันเกิด หรือเสียงเพลงคันทรีที่ทำให้นึกถึงร้านคาราโอเกะที่พี่ณัฐชวนไปร้อง

เราหวังว่าเรื่องราวชีวิตที่เราคิดถึงตอนนี้ ก็คงไม่มีอะไรซับซ้อน อย่างที่พี่ได้คอยบอกคอยสอนอยู่เสมอ

แล้วก็หัวเราะไปกับมัน