เธอเหยียดปลายเท้าก้าวไปบนสปริงบอร์ดที่กำลังขยับหยอยๆ

ชั่วแวบหนึ่ง เขารู้สึกว่าเธอหันมาจ้องมอง ก่อนกระโดดลงอำพรางตัวและความรู้สึกไว้ใต้น้ำ

วันนั้นอากาศร้อน และเพิ่งถึงรอบทำความสะอาดสระไปไม่นาน กลิ่นคลอรีนจึงฟุ้งกระจาย เขาเดินไปรอบๆ สระ ทำเป็นว่าไม่ได้สนใจเรือนร่างที่ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่กลางคลื่นน้ำนั้น

เธออายุเท่าไหร่กันนะ อาจมากกว่าเขาถึง 7 ปี น่าจะอายุมากพอที่จะเรียนในสระกระโดดน้ำแล้ว ส่วนเขายังว่ายสระเด็กที่หนาวเย็น แถมยังเป็นส่วนที่ไม่โดดแดดตอน 5 โมง รู้ตัวอีกทีก็หนาวสั่นปากม่วง เดินออกจากสระพร้อมกอดอกสั่นงันงก

บางครั้ง เขารู้สึกหวั่นไหวเมื่อวอร์มร่างกายอยู่ข้างเธอก่อนแยกย้ายกันไปเรียน ความซ่อนเร้นตึงเปรี๊ยะในอากาศ ไม่ต่างจากมัดกล้ามเนื้อของเธอที่เหยียดตรงน่าหลงใหลข้างๆ เขา

เธอหยิบแว่นตากันน้ำกลมติดฟิล์มสะท้อนแสงมายืดออกและสวมใส่ เขามองเห็นตัวเองอยู่ในนั้น

ตัวเล็กๆ ผอมแกร็น และยังว่ายในสระ 50 เมตรไม่ได้ด้วยซ้ำ

เธอเดินจากไป เขย่งเท้าบางจังหวะ หยิบดอกลั่นทมริมขอบสระขึ้นมาดม แล้ววางทิ้งไว้ ก่อนหย่อนตัวลงน้ำ …ฉับพลัน

เขารู้สึกรำคาญพื้นสากๆ เลียนแบบกรวดขรุขระที่ฝ่าเท้าชอบกล

ขาสองคู่ตีสลับเกิดเสียงตุ๋มต๋ำซ่าๆ บนผืนน้ำ

เขาพยายาม พยายามเหยียดแขน กวาดแหวกม่านน้ำรอบแล้วรอบเล่า ตีขา ทะยานไปข้างหน้าเพื่อตามให้ทันเธอที่กำลังจะถึงปลายสระในไม่ช้า เธอจะรู้หรือเปล่าว่าเขากำลังพยายามอยู่

อีก 1 เมตรเท่านั้น เขาตะแคงหน้างับอากาศ

แต่กลับมองเห็นเธอถีบขาดันขอบสระ พุ่งสวนออกไปในทิศตรงข้าม

เขาพุ่งหัวผ่านน้ำขึ้นมา อ้าปากหอบหายใจ หยดน้ำมากมายร่วงโรยมาตามใบหน้า

– เวลาอยู่ในน้ำ เธอจะรู้สึกเหงาบ้างไหม –

เขาคิด ขณะยืนอยู่โดดเดี่ยวบนแท่นกระโดดน้ำเหนือสระลึก มองลงไปที่ผืนน้ำสงบนิ่งเบื้องล่าง ทะลุชั้นน้ำลึก 5 เมตรลงไป

สิ่งที่ไกลดูใกล้กว่าความเป็นจริงเมื่อมองผ่านน้ำ

มันทำให้มีความหวังและความกลัวที่เกินจริง

เขาทิ้งตัวอย่างไร้ท่าทาง ฟองนับล้านพุ่งพรวดขึ้นมาบนใบหน้า เขาหลับตาในความเวิ้งว้างเงียบสงัดของกาแล็กซี่สระว่ายน้ำ หวังเพียงว่า เมื่อลืมตา จะเห็นเธอแหวกว่ายเลี้ยงตัวอยู่ใกล้ๆ เขา