สำหรับชาวเกาหลี ก็เหมือนที่เราเห็นตามซีรีส์ เขาชูเหล้าเบียร์เป็นวัฒนธรรมที่ภาคภูมิใจ ไม่เขินที่จะเปิดเผยตัวว่าเป็นสังคมนักดื่ม งาน Korean Sool Grand Festival จัดโดยกระทรวงเกษตร อาหาร และชนบทของเกาหลี (Ministry of Agriculture, Food and Rural Affairs) สนับสนุนให้ผู้ผลิตท้องถิ่นเอาเหล้าชุมชนมาจัดแสดงและประกวด ในงานนี้เลยมีหลากหลายรสชาติมาก มีทั้งกลิ่นข้าวนวลๆ แบบตาพริ้มและรสเปรี้ยวแทบจะเป็นโยเกิร์ตจนทำให้หน้าเหยเก บางบูทเป็นโซจูที่ทหารในสงครามดื่มกัน (แหนะ มีสตอรี่) พอชิมแค่จิบเล็กๆ ก็รู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่ไหลลงไส้ บางชนิดก็เพิ่มมูลค่าไปด้วยการผสมโสมเกาหลีกลิ่นแรง ที่ดมแล้วดูเฮลตี้

จะเห็นว่ามีแผนที่การท่องเที่ยวสำหรับคนขี้เมาด้วย เผื่อใครอยากวางแผนทัวร์เกาหลี

มักกอลลี หยักจู โซจู ล้วนเกี่ยวโยงกัน เป็นลำดับขั้นของความใส มักกอลลีมักมีความข้นของข้าวที่หมักตกตะกอนอยู่ข้างใต้ หยักจูคือการนำเฉพาะส่วนน้ำใสๆ ที่ตกตะกอนไปแล้วออกมา แล้วเราก็พบว่าเราชอบแบบนี้ที่สุด เพราะมันยังเหลือความหอมแต่ไม่ข้นเกิน และไม่ใสกิ๊งแบบโซจูที่ผ่านการกลั่น

ความสนุกก็คือ เครื่องดื่มชนิดนี้ชื่อ หยักจู (หยัก แปลว่า ยา) เพราะในสมัยหนึ่ง พระราชาในอาณาจักรโชซอนเข้มงวดเรื่องการกักตุนอาหาร ขุนนางที่อยากเหล้า ต้องอ้างว่าตัวเองป่วยเพื่อจะได้ดื่มเหล้าเป็นยา แล้วก็ตุน ‘ยา’ เหล้านี้เอาไว้เต็มเลย ทั้งที่ชื่อเรียกโดยทั่วไปคือ ช่องจู แต่ปัจจุบันสองชื่อนี้เรียกสลับกันไปแล้วแต่ถนัด

แม้ว่าเราจะไม่ได้ที่นั่งในการเวิร์กช็อปทำมักกอลลี แต่โชคดีมากที่ในถุงผ้าที่เขาแจก มีของชำร่วยเป็นขวดเหล้าสีเขียวลายหน้ากากของอันดงโซจู ซึ่งหลายๆ คนไม่ได้ และยังได้เจอยูริ เกิร์ลเจนเนอเรชันแบบแวบๆ สัก 2 วิ

ความโชคร้ายคือ ตอนนั่งรถเมล์กลับบ้านเป็นเวลาที่คนเลิกงานพอดี อากาศหนาว หน้าต่างรถเมล์ปิดสนิท เสื้อกันหนาวหนาจนร้อน (อาจเพราะแอลกอฮอล์ด้วย) รถแน่นมากจนหายใจไม่ออก ก็เลยเป็นลมหน้ามืด เซล้มลงไปเลย